Laatste dag op Lobok en een nieuw paradijsje.....

Donderdag 20 april, alweer onze laatste dag op Lombok, althans de laatste hele dag, want we vertrekken morgenochtend. Het is weer een hete dag, drukkend, gelijk om 08:00 uur al. Na het ontbijt eerst het zwembad lekker in en heerlijk een poos gedobberd, hoe lekker kan het zijn, ga er bijna aan wennen. Ik moet zeggen dat ik het aan de ene kant wel mis om niet op pad te kunnen, aan de andere kant is het ook goed zo, het kan gewoon niet en we genieten optimaal van waar we zitten (en ja, ook van elkaar, even lekker we-time).
Om 12:00 uur komt Ika mij halen om samen met haar en een vriendin ergens te gaan lunchen. Ik mocht kiezen uit 2 en heb voor Qinci villa's gekozen, het is niet ver van de villa. Het is inderdaad niet ver rijden en we komen aan bij een best wel groot resort, wel mooi opgezet. Ik kijk naar de bungalows en Ika vraagt aan mij " maby with Rob?". Daarop kon ik wel volmondig nee zeggen, veel te groot, te druk, te massaal. Niet alleen voor Rob overigens, ook voor mij, doe ons maar wat kleinschaliger en soms zelfs even een privé villa (iets met "omdat het kan"). We worden naar een van de restaurants gewezen en krijgen de menukaart, ik heb al vaak moeite met kiezen, maar hier golft echt "de keuze is reuze". Eerst bestel ik wat te drinken, ik heb inmiddels ontdekt dat ik ijsthee of soda met lemongrass en gember erg lekker vind, absoluut iets wat ik thuis straks ook ga maken. Voor de lunch laat ik Ika kiezen uit twee, ze kiest voor mij de salade van glass noodles met rundvleesreepjes en het was heerlijk, niet Indisch, maar ook die zo ik thuis zo een keer maken, ga het nog druk krijgen straks, haha.
Wulan (de vriendin van Ika) had haar dochtertje van 2 ook meegenomen. Heel lief meisje, maar oh zo verlegen. Na de lunch zijn we weer terug naar de villa gereden en liepen Ika en Wulan nog even mee naar Rob want Ika had nog een verrassing voor ons. Kregen we een tas met allerlei kadootjes, waaronder voor mij een tas en diverse sieraden, door de moeder van Ika gemaakt. En voor ons samen een ingelijste karikatuur tekening, gemaakt door de oom van Ika, van Rob en mij, samen met Tibor en Darah. Wat een geweldige tekening, kreeg er spontaan een emo momentje van, want wat zou het leuk zijn geweest dat Tibor en Darah heerlijk samen hadden kunnen ravotten. Thanx Ika en Agus, amazing gift. Nog even een foto van ons drietjes en de kleine meid en daar gingen ze weer, dag Ika, till we meet again.
Tja en dan, dan is het toch weer tijd om te plonzen, durf het bijna niet te zeggen, haha, maar wel heerlijk gedaan. En gewoon ook niet tien minuutjes, maar rustig anderhalf uur ofzo. Tis natuurlijk ook zonde als er in zo'n mooi zwembad niet gezwommen wordt :-)
's Avonds werden we door de luidsprekers van de moskee getrakteerd op een avondje vertier, voor hun misschien, alleen snappen wij nog niet helemaal waarom dat per se door de luidsprekers moet zodat het hele dorp en omgeving verplicht mee moet genieten. Geloof dat ze een soort spel avondje hadden, althans zo klonk het. En inderdaad elke morgen om 5 uur trappen ze de dag af en in de middag mogen kinderen ook "meezingen" door de speaker.
Yudi hadden we gevraagd om de laatste avond iets lekkers voor ons te koken (dat heeft hij elke avond gedaan, maar nu iets als verrassing). Dat heeft hij absoluut gedaan, Indonesisch puur sang. Nasi putih (witte rijst), met super malse sate sapi (rundvlees), oerap (een groente gerecht), sambal tempeh en dengdeng basah (rundvlees gerecht). Gesmuld hebben we. Daarna de koffers ingepakt, nog wat foto's gekeken en daarna naar bed. Helaas heb ik weer een nacht niet goed (lees: nauwelijks) geslapen hier op Lombok. Het matras is zacht en dat vind mijn rug niet fijn, veel last van en begin nu ook wel beetje moe te worden.
Laatste ontbijt en toen was het tijd om te gaan, op naar De haven waar alle boten aankomen en vertrekken. Yudi had ons al verteld dat hij ons waarschijnlijk niet naar de kade mag brengen, maar een stuk eerder af moet zetten en we dan of tien minuten moeten lopen of met paard(je) en wagen (ben even de naam vergeten). Daar hadden we beide niet zo'n zin in, lopen is geen goede optie en paard en wagen commercieel uitgebuit gedoe. Yudi zou proberen of hij ons toch naar de kade mocht brengen en zou zeggen dat ik moeilijk kon lopen. Knieband weer om (sowieso voor de reis) en toen Yudi ging praten, beetje niet al te vrolijk gekeken. Nadat er even een blik op mijn knie werd geworpen en we 30.000 roepia hadden betaald (ongeveer 2 euro) mocht Yudi ons toch naar de kade brengen, top!! Hordes mannen komen dan op je af om te vragen waar je naar toe gaat en of je ticket wilt kopen, maar die hadden we al, dan zijn ze ook gelijk weer weg. We moesten binnen inchecken zei een van de mannen, ik naar binnen, maar daar werd ik aangekeken alsof ik van een andere planeet kwam, hoefde niet in te checken. Okee, dan maar door naar de pier en hee ligt daar de boot al? Ja idd die lag er al, ready om te gaan ( is weer eens wat anders, dat ze te vroeg zouden willen vertrekken). Koffer op het dak en toen onze beurt om aan boord te gaan, ja idd op het dak springen en dan via het smalle steile laddertje naar beneden om vervolgens over het ieniemienie randje naar achteren te schuifelen om aan boord te gaan. Maar ik moest even wachten zei 1 van de mannen, nadat ik hem tegen een ander iets hoorde roepen waarin ik kaki (been/voet) herkende. Weer keken er een aantal ogen naar mijn been en daar kwamen ineens een paar mannen met een loopplank aanlopen, super! Vanaf het dak voorzichtig naar het trapje, waarbij Rob achter me hing en een aantal meiden heel lief mijn tas en slippers naar beneden hadden gebracht. Heelhuids beneden aangekomen en achterop de bank gaan zitten. Na nog 1 Gili eilandje aangedaan te hebben, op naar Amed en dat ging voorspoedig, al begonnen 2 van de drie motoren wel wat te sputteren, waarschijnlijk water bij de benzine. Maar we zijn goed aangekomen en Tirta kwam ons ophalen. Terwijl we op hem aan het wachten waren, even een springvloed en colaatje bij de warung gegeten.

Met Tirta op pad, altijd gezellig met hem, grapjes en grollen en lekker teuten. Het was niet heel ver rijden vanaf Amed (dat was wel erg lekker), toen we net buiten Amlapura werden opgewacht door een jongeman op scooter, Tirta vroeg of hij van villa DIAM was en dat klopte, we konden achter hem aanrijden. Niet lang daarna zagen we tegen de berg een paar huisjes staan en ik zei tegen Rob "volgens mij herken ik die al de villa" en niet veel later stonden we daar. Kan wel zeggen een aankomst met een grote WAUW factor. We werden ontvangen door Kadek en door Ria (ja hoe Indisch kan het zijn) en kregen allebei een bloemenslinger om van de frangipani (of Cambodja) flower. Klein stukje het pad oplopen en toen een mooie houten deur door en daar stonden we, opnieuw in een prachtig paradijs. Wat ziet het er hier geweldig uit, alles klopt. Ria heeft ons de villa laten zien en we mochten zelf een slaapkamer uitzoeken, het is die met de buitendouche geworden. Verder van alles doorgesproken en als we willen, kookt Ria voor ons, nou dat willen we wel. Gelijk wat voor vanavond en morgen uitgezocht, zodat ze boodschappen kan doen.
Terwijl Ria wegging zijn wij heerlijk, ja daar komt ie weer, het zwembad ingedoken. Vanuit het zwembad kijken we het dal in en hebben ook uitzicht op de mount Agun. Ik denk dat wij het hier de komende dagen goed uit kunnen houden. Rond een uur of zes kwam Ria weer terug en is voor ons gaan komen. Niks uit potjes, alles vers, heerlijke geuren kwamen ons tegemoet en zojuist hebben we overheerlijk gegeten. Eigenlijk iets teveel, maar we moesten toch proeven, adoeh zo lekker.
Zag ineens iets op de grond liggen, groot en zwart, een hele dikke tor, van zo'n 5 cm, hmmmm die mag van mij best een deurtje verder vliegen voortaan. Net voor het eten begon het te weerlichten en vlak daarna ook te regenen, flink te regenen ook. Geweldige lichteffecten aan de hemel en dat kunnen we prachtig volgen vanuit het huis, omdat dat aan twee zijdes helemaal open is (en nee, het regent niet in).
Voor morgen een spa behandeling aangevraagd, een rug massage en voetreflex massage. Voor zodadelijk selamat Tidur.