Op naar Amarta

Woensdag 26 april  Gisteravond had Ria flink haar best gedaan met het eten, prachtig opgediend op een versierde schaal en heerlijk, wat een afsluiter. Daarna alvast wat spulletjes bij elkaar gepakt en nog even heerlijk gezeten.
Vanmorgen na het ontbijt was Donald er, hij zei dat het beter was om alvast 5 tassen in te pakken met de juiste hoeveelheden etuis/schriften/armbandjes voor elke klas, zodat ieder kind iig wat zou krijgen. Dat gedaan, Ria en Kadek hielpen ook mee en toen hup alles in de auto en op naar het schooltje in Bugbug. Donald nam een binnendoor weggetje en dat was een goed keus, prachtige sawa's, kleine dorpjes en mooie mensen.
Ineens stopte Donald, want hij zag een variant van de "mechanical cow", wat hetzelfde betekend als een koe met ploeg, haha, in dit geval twee koeien met ploeg en een loslopend kalfje erbij. Het zijn wel gevaarlijke koeien, ze bijten nogal eens, oeps, maar deze zijn sterker dan de andere koeien. Daarom hebben ze ook een muilkorf om (zie foto), zodat ze niet kunnen bijten. Nee hoor, grapje natuurlijk, ze zijn helemaal niet gevaarlijk, het zijn prachtig mooie koeien, zulke vriendelijke ogen ook. Die muilkorven hebben ze wel om, maar dat is niet tegen het bijten, maar omdat ze anders de hele tijd gaan grazen i.p.v. de ploeg te trekken. Ze zaten Rob helemaal aan te kijken, wat die daar ging doen, nou gewoon wat foto's maken. 
Daarna door naar het schooltje, waar we nu te laat kwamen, maar dat schijnt hier het probleem niet zo te zijn. De kinderen stonden eigenlijk al op het punt om naar huis te gaan, maar er was ze verteld dat er een Ibu (moeder) en bapak (vader) zouden komen met kadootjes en ja daar blijven ze dan toch wel graag even voor. Er waren vijf klassen en we gingen ze een voor een bij langs. De eerste groep ging voor ons zingen, de een riep nog harder dan de ander. Daarna mocht ik gaan uitdelen, eerste de etuis, daarna schriften en tot slot kregen ze allemaal nog een loom armbandje. Van allemaal een dikke Terima Kasih gekregen en daarna door naar het volgende lokaaltje en zo volgde hetzelfde ritueel nog drie keer. Die spanning op de snoetjes, van "wat gaat die ibu ons brengen", geweldig is dat. En daarna bij elkaar kijken "wat zit er bij jou in?". Als het goed is zat nagenoeg in alle etuis hetzelfde, we moeten natuurlijk geen scheven gezichten hebben. Met de etuis ook zoveel mogelijk geprobeerd om de juiste kleuren aan jongens/meiden te geven en dat lukte behoorlijk. Van twee groepen kreeg ik een hand en dan drukten ze mijn hand tegen hun voorhoofd aan of gaven er een kusje op. Heel gewoon hier, maar toch even wennen voor mij en dat 125 keer :-)
Op het eind allemaal buiten verzamelen voor een groepsfoto en daarbij moest iedereen zijn spulletjes in de lucht houden. Nou dat was hilariteit alom, maar uiteindelijk hebben we een groepsfoto. Tijs om naar huis te gaan voor de kids en inmiddels was het schoolplein al aardig volgelopen met ouders en-of broers/zussen om de kleuters op te halen. Wat schetst mijn verbazing?, komen weer alle Kinderen langs voor een handkus, dat heb ik toen verandert in een high5 en dat vonden ze geweldig. Er kwamen van alle kanten handjes op me af, heerlijk.
Tijd om de kids naar huis te laten gaan en wij naar onze laatste stek voor deze vakantie, Amarta beach villages in Senkidu. Net voor de middag waren we daar, Nonok was ook aan het werk, dus dat was een warm welkom. Verder veel ander personeel dan de laatste keer dat we hier waren. Op de een of andere manier klopte het niet, althans het voelde voor ons anders als de vorige keren dat we hier waren. Bewust voor gekozen om af te sluiten bij Amarta, maar er waren een aantal dingen die niet lekker liepen of dingen op de kamer die kapot waren. Wij klagen eigenlijk nooit over iets, behalve als iets echt stuk is, niet meer te gebruiken of flink vies is. Nu waren het een opeen stapeling van kleine en wat groter dingen en werden we allebei een beetje onrustig. Aan de ene kant zijn ze druk met verteringen (nieuw gras, nieuwe paden), maar aan de andere kant vergeten ze daarbij blijkbaar om de villa's goed te onderhouden. De massage was ook "ineens" 4 X zo duur geworden (terwijl er qua opzet niet veranderd was) en zo nog een aantal dingen. Vanmorgen besloten om er toch iets van te zeggen, eerst tegen Nonok, die zei al gelijk dat er sinds de andere eigenaar was gekomen, een aantal dingen niet goed liepen en dat de eigenaar ook niets deed met dingen die gezegd werden door gasten. Hmmm lijkt me niet helemaal de juiste opzet. En zo verliep het vanmorgen ook, we kregen ook geen oplossing aangedragen voor een andere villa en daarop hebben we besloten om Sheva te bellen of er nog plek bij Pondok Bambu was en dat was er, dus alle spullen weer ingepakt en nu hier ons laatste weekje vertoeven. Vandaag even bijkomen van alles wat er gist gebeurde, want dit is ons nog nooit overkomen. Maar komt goed en misschien ga ik heus nog wel eens weer naar Amarta, maar dan niet in wat 5 jaar geleden de luxere villa's waren, want de prijs/kwaliteit verhouding is wat zoek daar. Jammer dat het zo liep, maar ik denk een goede keus voor nu, omdat de onrust anders een stempeltje had gedrukt op de heerlijke weken die we tot nu toe hadden.
Ik zal straks even foto's uploaden en posten.......