Bali leven

20 december 2018 - Candidasa, Indonesië

Dinsdag 18 december

De morgen houden we lekker rustig, ontbijtje met uitkijk op zee, wat lezen (ja echt, tweede boekje ook uit🤗) en verder even niks, want........ vandaag wordt het play time bij Pondok Bambu........ De kinderen van het weeshuis worden om 12:00 uur opgehaald en een twintig minuten late zullen ze hier zijn. Alle gasten zijn gewaarschuwd dat de komende paar uurtjes het zwembad en daarom heen het terrein van de kids zal zijn en kunnen dus zelf kiezen of ze hier willen blijven of voor een paar uurtjes wat anders gaan doen.
Wij blijven hier op Pondok, ik heb de bikini al aan en Rob heeft zijn fototoestel opgeladen en gaat foto's maken. Ja hoor, ineens horen we uitgelaten stemmetjes en zien we de kids aankomen....... Niet veel later liggen de eersten al in het water en waar ik best verbaasd over ben is dat ze bijna allemaal konden zwemmen. Meestal kunnen ze dat niet of pas heel laat, maar op de twee kleinsten na kon iedereen het en springen, plonzen, alles. Maar zelfs de kleinsten sprongen met de bandjes om zo het water in alsof ze het iedere dag deden......... Gerco was flink met de jongens aan het dollen en uitdagen, wij zaten met een aantal bij het trapje aan de rand van het kleine bad. Na zo'n anderhalf uur werden een aantal toch wel een beetje moe en langzaamaan kwam iedereen uit het zwembad. Toen iedereen aangekleed was stond er een heerlijke rijsttafel te wachten waar we allemaal van genoten hebben. Dit was veel verfijnder als wat er normaal op de kaart staat, dit mag van ons vaker op het menu staan. Na het eten, alle kids weer in de auto's en terug naar het weeshuis. Het zal er vanavond vast rustig zijn.........
Rob had ondertijds een afspraak met de masseuse gemaakt, dat als de kinderen naar huis waren, hij wel een massage wilde en zo gebeurde. Heerlijke afsluiter. Inmiddels hebben we wat meer zon, maar nog niet echt hele spectaculaire zonsondergangen, maar wie weet wat nog gaat komen. We zitten hier inmiddels alweer een dikke week, het gaat zo snel de dagen, terwijl we heel veel rustig aan doen, want dat we moe zijn merken we ook best wel. Morgen of donderdag maar weer wat ondernemen, het komt zoals het komt en niets moet houden we maar een beetje als motto......

Woensdag 19 december
Niet heel veel spannends over te vertellen......... Bij Pondok Bambu gebleven, massage gehad en lekker gezwommen. Wel een beetje uit de zon gebleven, want ik voel een heerlijke koortslip opkomen 😟. Gisteravond en afgelopen nacht heeft het heel veel geregend en 's nachts hoorden we het ietsje druppen in onze kamer, we dreven niet weg ofzo hoor...... 's Morgens gelijk maar even gezegd, voordat ze meer schade aan het dak krijgen en binnen no-time zaten er twee mannen op het dak en bleken er een paar pannen vervangen te moeten worden, ook weer opgelost.

Donderdag 20 december
Vanmiddag gaan we met Tirta (de andere taxi chauffeur die we hier meestal hebben) op pad. Een ronde door de bergen heen, genieten van de natuur en wat we tegen komen. Tirta moest eerst naar de fysio en kwam ons rond 12:00 uur ophalen. We hebben in de omgeving Karangasem, Bebandem gereden, een prachtig groen gebied met flink veel "slinger-slanger" weggetjes zoals Tirta altijd mooi zegt. Eerst richting het plaatsje Bugbug, nog even daarvoor heb je de monkey-hill. Daar zijn we eerst gestopt, Tirta vroeg of we eruit wilden en ik heb even moeten denken of ik dat inderdaad wilde, want heel erg vriendelijk vind ik ze soms niet kijken, deze Balinese langstaart Makaken. Maar toch maar uit de auto gegaan en bij de vriendelijke ibu (mevrouw) hebben we een flink zakje doppinda's gekocht. De vertelde dat we ze gewoon konden geven, maar dat je niet je hand dicht moet doen/houden, want dat ze dan kunnen bijten. Okee duidelijk, dat zal ik zeker niet doen....... De apen pakten heel rustig de noot uit je handen om hem vervolgens gelijk pot te eten. Als er een kleintje bij je zat en een grote had dat door, dan kwam die razendsnel het nootje voor die kleine weggrissen. Er was ook heel duidelijk een hiërarchie, de kleineren hadden veel ontzag voor de wat oudere apen en als ze dat niet genoeg hadden, dan werd ze dat luid en duidelijk kenbaar gemaakt, wat een lawaai.......... Speciaal voor ma Koster gestopt om een prachtig bloeiende Flamboyant boom op de foto te zetten. Prachtige rood/oranje bloeiende boom, die je hier redelijk veel ziet, maar niet altijd in bloei.Na het plaatsje Bugbug zijn we afgeslagen en langzaamaan omhoog gereden. Door prachtige sawa's, de een net geoogst, de nader net aan gepland, de ander bijna rijp. Donkere wolken vergezelden ons, maar het werd onderweg maar heel even nat, grappig wel dat gelijk alle Balinezen een regencape aantrokken, want regen vinden ze maar koud 🤗.
We kwamen een bord tegen waarop stond " welkom to Organic Garden", wij het paadje inlopen (weer over smalle betonnen rand langs een slootje) en inderdaad een organische tuin, met allerlei panten, maar niemand te bekennen. Tirta heeft ons laten zien hoe lemon grass groeit, een kruid waar wij thuis veel mee koken. Verder weer en Tirta vraagt na een tijdje of we willen lunchen, het is tenslotte al bijna 14:00 uur. Dat willen we wel en we laten Tirta wat uitzoeken. Of we het erg vinden om even een paar kilometer terug te rijden, want daar weet hij een goede warung (eettentje langs de weg, van heel sober, tot een klein restaurantje). We stoppen bij warung " Kumendel", hier hebben ze vier picknick banken staan en wij gaan zitten. Op de menukaart kijken we eerst naar drinken en ik zie "Es Campur" staan, nou dan hoef ik niet verder te kijken, heerlijk. Es Campur (of fruit cocktail) is een traditioneel Indonesisch drankje dat heel verfrissend is. Het bestaat meestal uit stukjes jonge kokosnoot vruchtvlees, nangka(jackfruit), cincau (grass jelly) en andere vruchten gemengd met kokosmelk, gecondenseerde melk en gemalen ijs.
Rob en ik nemen als eten de Ayam bakar goreng (kip van de grill), met witte rijst, gebakken tempé, tahoe, groenten (soort spinazie en taugé) en sambal. Tirta neemt een groente gerecht, Cap Cai. Met ons drietjes smullen we heerlijk en als we alles op gepeuzeld hebben komt de rekening, ik durf het bijna niet te schrijven, maar met ons drieën hebben we voor ongeveer € 5,65 gegeten en gedronken 🙊. Dit heb je niet meer zodra je de restaurants binnen gaat hoor, maar in deze warungs wel en het was heeeeeeeeerlijk.
Verder omhoog de bergen in, we zien een markt die ze aan het opbreken zijn en Tirta stopt. Hij gaat kijken of ze de vrucht Mangistan hebben, dat hadden we aan het gevraagd, want daar zijn we dol op. Een mangistanboom kan wel 25 meter hoog worden. Pas na 10 tot 15 jaar draagt de boom twee tot drie keer per jaar vrucht.  
Rond de steel van de Mangistan zitten meestal 4 dikke blaadjes. Aan de onderzijde zitten nog 4 of 8 meegegroeide stempeldelen. Binnenin is de vrucht verdeeld in 4 of 8 parten (dat kun je zien aan de hoeveelheid meegegroeide stempeldelen). Elk partje bevat 1 of 2 pitten. In Indonesië brengen vruchten met 4 stempeldelen geluk, net zoals bij ons het klavertje vier.
Tirta gaat even alleen, want dan krijgt hij de prijs voor een local en zodra ze door hebben dat het voor een toerist is, dan gaat de prijs dik omhoog, vaak wel het dubbele. Tirta komt terug, 2 kilo mangistan voor 25.000 roepia (ongeveer €1,50). Heerlijk, die nemen we morgen lekker mee naar ons nieuwe stekkie in Lovina.een poosje late rijden we echt de bushbush door en we stoppen langs de kant, Tirta wil ons Salak fruit laten zien hoe dat groeit, want daar is het nu ook seizoen voor. Salak noemen ze ook we snake fruit, vanwege de schubbenschil. Ik had verwacht dat deze aan een boom groeiden, maar nee, onderaan een cactus achtige plant/struik met gigantische stekels. Als je daar langs loopt en iemand een zetje geeft, dan vind hij/zij je niet meer heel aardig denk ik. Tirta zie ook eekhoorntjes lopen, Rob ziet wel gescharrel, ik zie ze helaas niet. Om ons heen een lawaai van jewelste, luister maar eens naar het filmpje wat ik gemaakt heb, het blijken krekels te zijn, niet te geloven hoeveel geluid die kleine beestjes kunnen maken......
Onderweg komen we nog veel mooie dingen tegen, bijzondere mensen, bijzonder hoe  dingen vervoerd worden (geen regels lijken te gelden hier), mooie sawa's en we genieten eigenlijk de hele weg.
Net na de top zegt Tirta dat we op ongeveer 1000 meter hoogte staan en vanwaar we staan hebben we prachtig uitzicht over Candidasa, waar we slapen en over de zee. Terwijl we daar staan komen er gelijk twee vrouwen op ons toe gelopen en willen me graag een zelf gevlochten mandje verkopen. Ik heb een paar keer nee gezegd, maar ze bleven we naast ons staan en telkens toch nog even weer vragen. Nee helaas, nee is vandaag echt nee, hoe sip je er nu ook bij gaat kijken. Wel lastig hoor, want ik gun ze het ook van harte, maar je kunt niet alles kopen onderweg, maar die vragende ogen........... We slinger slangeren verder naar beneden en tegen 17:15 zijn we terug bij Pondok Bambu. Tirta, bedankt voor de heerlijke middag en alles wat we weer geleerd hebben vandaag 🤗.
Nu laatste avondje hier en morgen ochtend vertrekken we naar Lovina in het Noorden van Bali. Ondanks dat het qua kilometers niet mega ver is, zal het toch een aantal uren in beslag gaan nemen. Maar we zullen ook ongetwijfeld weer stoppen als we mooie dingen zien en om even ergens lekker te lunchen. Ik ga zo nog even foto's posten en daarna........... selamat TIDUR (welterusten)

Foto’s

3 Reacties

  1. Gerrit van Faassen:
    20 december 2018
    Denk even aan de mangistan. Mangis betekend immers zoet
    Soms zo wrang, je rilt er van.Maar voor de rest waren ze goed
    Zuurzak was voor limonade. Een vrucht vol kostelijk vocht
    Nimmer viel hij in ongenade.na een lange zware tocht/
    Slamat tidoer. Uit boek: Awas, pijp-pijp datang. Gerrit sr.
  2. Anne:
    21 december 2018
    Heerlijk om te lezen hoe jullie genieten.
  3. Ina (en Albert):
    23 december 2018
    Het ga jullie goed.