Shoppen met de weeshuis kids

Zaterdag 29 december

Vandaag gaan we naar het weeshuis in Amlapura en gaan we shoppen met de kids....... Iets later als 09:30 is Donald er om ons op te halen en rijden we naar Amlapura. Als we in de lange straat rijden waar allemaal kleine winkeltjes gevestigd zijn (soort formaat grote container met een rolluik ervoor (als ze dicht zijn 😃)), zien we al snel voor een van de winkeltjes een groep kinderen staan en zij herkennen gelijk de auto van Donald. Amper hebben we de gelegenheid om uit te stappen of iedereen wil ons al een hand geven. Er zouden 16 kids zijn en voor de ander 9 zouden we dan een soort van tegoed bon geven. Die 9 zouden er niet bij zijn omdat ze elders waren, maar toen we uitstapten hoorden we dat er 24 kids waren en maar 1 tje niet bij kon zijn. Zoals ik net al schreef zijn die winkeltjes een soort van enorme containers die helemaal vol staan met spulletjes. Van kleding tot schoenen, van schriften tot gummetjes, van lipstick tot haargel en van rugtassen tot maandverband en alles wat je nog meer kunt bedenken 🤗. Ik had de kids een bedrag gegeven wat ze mochten besteden en daar gingen ze, de grote uitdaging begon, wat ze dan voor dat geld wilden kopen, tellen op welk bedrag ze al zaten, wat er nog bij kon of wat weer terug moest..... Soms even aan Tirta vragen of ze goed geteld hadden en dan toch weer keuze moeten maken. Het is gelijk een hele goed oefening om heel bewust te moeten kiezen, wat wel en wat niet te kunnen kopen. Soms zag ik dat iemand iets heel graag wilde, maar dat dat dan net boven het budget zat, dan zei ik dat het goed was (zolang het geen hebbe dingen spullen waren). Maar geen van de kinderen koos hebbe dingetjes uit en met hebbe dingetjes bedoel ik speelgoed of snoepgoed...... Allemaal kozen ze voor kleding, slippers, verzorgings artikelen. Één jongen wilde heel graag een rugtas voor school, maar die zat iets boven budget, gelukkig zag ik het en toen ik zei dat het goed was, keek hij heel erg blij en bedankte ons meer dan eens. Ook een meisje die heel graag een lange broek bij haar T-shirt wilde zat net iets boven het budget, maar toen ze van Tirta hoorde dat het toch mocht, hoorde ik een klein jubel kreetje, dan wordt ik helemaal blij. Een aantal jongens had het heel moeilijk met het kiezen, maar uiteindelijk is het iedereen gelukt en was iedereen helemaal happy. Als ze van de eigenaar van de winkel het zakje met hun spulletjes kregen, kwamen ze weer langs ons om ons te bedanken, van sommigen een "thank you so much ibu (moeder)" en van de wat kleineren vaak een handkus tegen het voorhoofd. De zon scheen precies in het winkeltje en ik kan jullie zeggen dat het zweet goed los was, pfffff panas (heet). Toen iedereen zijn spulletjes had heb ik afgerekend in het winkeltje en had die man denk ik een omzet die hij niet dagelijks heeft 🤗. De kids gingen met een bemo busje terug naar het weeshuis, het woord bemo komt van de woorden "becak" (fietsriksja) en "Mobil" (auto). De tarieven zijn relatief goedkoop en de meeste hebben een vaste route en een vastgesteld tarief, maar kunnen ook op afspraak besteld worden. Wij gingen met Donald in de auto naar het weeshuis en ik vroeg Donald om even langs de supermarkt te rijden en daar hebben we een doos vol mie (noodles) en voor iedereen een ijsje gekocht. Bij het weeshuis stond iedereen ons alweer op te wachten en heb ik de ijsjes uitgedeeld, een paar minuten later was het voor heel even stilletjes en was iedereen aan het genieten van het ijsje.......... Natuurlijk ook nog een paar groeps foto's gemaakt en heel veel losse foto's. Gevraagd wie er een loom armbandje wilde en dat waren de meiden. Toen ik aan een paar jongens vroeg of ze ook wilden, schudden ze hun hoofd van niet. Maar toen Donald er ook een pakte, toen wilden de jongens toch ook wel heel graag, net als de ballonnen, die werden al heel snel gevuld met water, dus uitkijken, anders had je een grote waterballon te pakken. Volgende keer ook maar van die waterballonnetjes meenemen en een gevecht uitlokken, haha, nu al zin in 🤗😂🙄. We moesten natuurlijk ook nog even in het gastenboek schrijven en toen ik bij beroep "militair en police officer" schreef, toen stegen we gelijk nog meer in aanzien, want daar hebben ze hier ontzag voor..... Tijd om te gaan en na weer heel veel handjes en knuffels en nog veel meer "smiley's" vertrokken wij met Donald richting het huis van Tirta, want daar had zijn vrouw Nyoman lunch voor ons gemaakt. Nyoman kookt ook als vrijwilliger in het weeshuis. Nou, dat was geen simpele lunch, maar heerlijk gegeten, met nasi puti (witte rijst), gebakken vis met sambal saus, een groente gerechtje, heerlijk mals gebakken tahoe, komkommer, eigen gemaakte sambal en ikan teri. Ikan teri zijn kleine zoute, gedroogde visjes, vaak ansjovis. Deze visjes worden in de Indonesische keuken vaak als bijgerecht gebruikt, ze doen mij denken aan de bakjes met sprotjes die we vroeger wel haalden bij de visboer als we weer naar huis gingen als we in Emmeloord gewinkeld hadden (heerlijke herinneringen). Ohja en tonijn, heel fijn gemaakt met kruiden en gestoomd in bananenblad. Ontzettend lekker allemaal, heerlijk gegeten (pa Koster, jij zou ook gesmuld hebben🤗). Daarna naar huis en om ongeveer 14:30 waren we thuis. Ik ben even het zwembad ingedoken, Rob bezig gegaan met de vele foto's van de kids. Alleen begon bij mij hoofdpijn op te komen, steeds meer en mee en ik voelde me ook ontzettend moe. Toch een beetje vocht tekort ten tijde van het shoppen denk ik, ander zou ik het niet weten....... Na het zwemmen een poosje liggen slapen, maar daar werd het nog steeds niet veel beter van. Inmiddels was Epa terug om voor ons te gaan koken. Ze wilde ons weer vertellen hoe ze het ging maken, Rob maakt dan foto's en ik schrijf de ingrediënten en bereidingswijze op. Maar ik had er gewoon geen puf voor en heb me geëxcuseerd...... Het eten wat heerlijk, maar ik kon het niet op, voel me duidelijk niet helemaal goed. Epa heeft nog even een plekje tussen duim en wijsvinger gemasseerd (eigenlijk meer geknepen ☺️😉) en ik moet zeggen, daar werd de hoofdpijn wel zachter van. Epa ging gelijk een kruidenthee voor me maken (die we na de massage kregen), zo lief (en lekker). Om 21:00 uur lagen we op bed en volgens mij lag ik kort daarna in diepe slaap om pas tegen 08:00 weer wakker te worden..........

Zondag 30 december

11 uur geslapen, jeetje, dat is best veel, maar ik voel me gelukkig nu weer goed, dus ik zal het ongetwijfeld nodig hebben gehad........ Vandaag bananen pannenkoekjes als ontbijt en een bord vers fruit. Epa vertelde ons dat we even nog niet moesten zwemmen en dat ze druk aan het schoonmaken waren en iets met de mount Agung, maar we begrepen het verband niet helemaal, toen liet ze de vloer zien buiten, waar de tuinman al druk aan het vegen was en daar lag gewoon helemaal een zwarte waas overheen, as van de mount Agung, die heeft blijkbaar rond een uur of 04:00 uur as gespuwd. Verder niets gebeurd met de vulkaan ofzo, maar alleen wat as geniest.......... Nu wordt alles afgespoeld en afgenomen en kunnen we straks lekker plonzen, want vandaag doen we een beetje kalm aan rond de villa. Na het ontbijt weer een poosje met Epa zitten praten over van alles en foto's gekeken, waarbij ze soms helemaal in een deuk ligt als ze zichzelf ziet....... Het is veel bewolkt hier, niet veel dagen met heel veel zon, maar de temperatuur is altijd zo rond de dertig graden 🌞. Voordeel is weer dat je niet zo snel verbrand, maar een ietsiepietsie meer zou de zon zich van mij wel mogen laten zien. Ondanks dat we in de regenperiode zitten hebben we niet veel neerslag gehad, een paar keer 's middags en/of 's nachts. Dag lieve allemaal, tot het volgende verhaal..........