Trekking tocht van Macang naar Tenganan

Zondag 16 december
Vandaag blijven we een dagje weer bij huis en kijken wel hoe het loopt. Niet lang nadat we ons ontbijtje op hebben (ja inderdaad........) komt de masseuse Nyoman om het hoekje kijken en vraagt Rob of hij massage wil. Rob zegt okay en de masseuse vraagt hoe laat. Doe nu maar zegt Rob en niet veel later ligt hij heerlijk op een ligbed te genieten van een massage. Ongeveer een uur later staat Rob glimmend en wel weer bij me, als Nyoman dan naar mij kijkt lig ik niet veel later op het ligbed voor een massage, gewoon omdat het kan 😃.
Verder niet zo heel veel gedaan, wat gezwommen, foto's bekeken en bewerkt, wat lezen en kletsen met anderen hier, gewoon een lekker zondagje.
We gaan redelijk op tijd naar bed, want morgen gaat om 05:20 uur de wekker, want we gaan een trekking doen door het rijstveld en de bushbush........

Maandag 17 december
Na een slechte nacht slaap lag ik natuurlijk heerlijk te slapen toen om 05:20 uur de wekker ging, brrrrrrrrrrrr vroeg hoor. Gelukkig alles gisteravond al klaar gelegd, dus hop hop en klaar waren we. Om 05:55 uur liepen we de poort uit en zagen we Donald (driver) en Toto (onze gids) aan komen rijden. De zon was al op, die was er ook vroeg bij en we moesten ongeveer twintig minuten rijden om op ons startpunt te komen. Verbazing wekkend hoe druk het in de dorpjes was op de locale markten, had soms bijna het gevoel dat wij daar met de auto eigenlijk niet zouden mogen rijden, maar dat mocht gewoon, alleen zoveel mensen op straat. Bij één dorpje een hele lange rij met kleine vrachtwagentjes, bleek daar de koe markt te zijn. Geen dichte vrachtwagentjes zoals bij ons, maar met een open laadbak waar de koe of koeien in gezet worden. Op die markt alleen maar mannen gezien, maar ook ontzettend druk. Wij nog verder omhoog de berg op richting ons startpunt.
06:30 uur begonnen we te lopen met ons drietjes, Rob en ik en Toto onze gids. We hadden al eens eerder een trekking tocht gedaan met Toto en hij is een ontzettend rustige man, maar verteld ontzettend veel van wat je onderweg allemaal ziet. Toch wel leuk als je een aantal uren met elkaar op pad gaat, we hebben veel gelachen en gezien.
Onze tocht begon in een heel klein plaatsje, Macang. Vandaar eerst een stukje asfaltweg, maar al snel kwamen we bij het rijstveld aan en liepen we verder over het muurtje van de irrigatie slootjes door het rijstveld. Die muurtjes waren zo'n 25-30 centimeter breed/smal (ligt eraan hoe je het bekijkt ☺️) en aan één kant had je dan het water stromen en aan de andere kant soms nog wat gras/modder, maar soms ook niets, dan lag het rijstveld zo'n 50 centimeter lager. Dan moest ik soms wel goed focussen op waar ik liep hoor en niet lopen en om me heen kijken, want dan was er iets niet goed gegaan, variërend van languit in het rijstveld, tot languit in de irrigatiesloot of mogelijk flink verstapt. Maar dat is allemaal niet gebeurd, heelhuids thuis gekomen 🤗. En ik had twee mannen mee, die me op diverse plekken geholpen hebben, want sommige stukken waren groen van het mos en dus spekglad, soms het beton afgebroken en heel smal stukje over waar we overheen moesten, maar soms ook water oversteken over een boomstammetje of afdalen redelijk steil naar beneden over smalle modder/zand weggetjes met keien/rotsen. Ik kan zeggen dat ik blij was met die twee galante mannen. Van Toto had ik ook een bambu stok gekregen om mee te wandelen, dat helpt echt wel. Het was wel grappig, want Toto liep vaak voor, ik in het midden en Rob achter me. Toto gaf me dan een helpende hand bij het klauteren of oversteken en zei dan tegen Rob "sorry Rob". Na een paar keer en dat Rob dan zei "it is okay", vertelde Toto dat het hier in Indonesië vaak heel veel jaloezie geeft als je iemand anders zijn vrouw helpt. Rob heeft Toto verteld dat het bij ons juist heel behulpzaam is als je dat doet. Vanaf toen heeft Toto geen sorry meer gezegd, maar kreeg ik wel steeds een helpende hand......... Hoe gewoontes totaal verschillende  uitwerkingen kunnen hebben.
Onderweg kwamen we soms locals tegen (geen enkele toerist) en dan moesten we elkaar op die betonnen rand en/of paadjes passeren, best krappies af en toe, maar ook dat is allemaal gelukt...... Prachtige sawa's (rijstvelden) zagen we en door de hoogte waar we liepen, zag je prachtig de "trappen" met de verschillende velden. Ze waren heel druk met ploegen ook, met twee koeien en een ploeg. Volgende week zouden veel terrassen weer ingeplant worden met nieuwe rijst plantjes en de week daarna onder water gezet. Maar zelfs nu met de gedeeltelijke rijstterrassen was het meer dan prachtig. Zo groen, zo wijds en zo stil, dan voel je je ineens heel klein en bevoorrecht daar te lopen. Op een gegeven moment moesten we een sloot oversteken........ over een smalle boomstam, slik........ Maar gelukkig waren daar weer de twee mannen om mij te ondersteunen daar overheen te lopen en stond ik safe aan de overkant. Toen een stuk de bushbush door, onderweg vertelde Toto over van alles wat we zagen, van de koffieplant, tot passievrucht, van kapok, tot blauwe bes, van cacaoplanten tot ananassen, van rambutan tot unknown plants (als hij de naam ook niet wist). Mooi om te zien hoe vruchten groeien, die je wel al eet, maar geen idee hebt hoe ze groeien en zo groot als de planten ook zijn. We zien ook veel planten die je bij ons als huiskamer plant ziet en hier tien keer zo groot in het bos. Ook prachtige bloemen onderweg en klaviertjes vier, heel veel, dus geluk zouden we hebben...... Later toen we thuis waren vertelde Rob dat toen Toto mij een ananas liet zien, dat Rob stil stond en daar een giga spin van zo'n 10 centimeter (lijf + poten) groot zag 😱 ik mag wel zeggen dat ik het niet heel erg vond dat ik die gemist heb.......🙊. Ik dacht het af en toe wel hoor onder het lopen, zo van "best knap van mezelf dat ik hier zo tussen en onder alles doorloop", de foto zal ik erbij doen. 
Niet veel verder kwamen we bij een riviertje en daar moesten we overheen, feit was alleen dat dat riviertje ongeveer 3 1/2 meter lager lag als waar we stonden, dus klauteren naar beneden (modder en rotskeien) en toen over stammetje naar de overkant, dank mannen voor de hulp wederom 🤗. Nog een stukje door de bush en toen kwamen we weer bij de betonnen rand bij het rijstveld. Aan de rand werden een paar koeien gewassen in het riviertje, verbazingwekkend ook steeds weer dat als je denkt helemaal in niemandsland te zijn, dat daar dan toch weer een huisje staat en mensen je begroeten. Volgens mij denken ze wel regelmatig dat die wandelaars (wij) een beetje tolol (gek) zijn om daar voor de lol te lopen, haha misschien zijn we dat ook wel een beetje, maar het was het zeker waard. Het zweet was inmiddels goed los bij ons en ik denk dat het inmiddels al tegen de 30 graden aanliep (08:00 's morgens). Regelmatig even stoppen om water te drinken was wel nodig. We kwamen langs een huisje in het bos waar een varken gewassen werd, ik riep naar de vrouw, mandi? (douche/wassen). Ze moest lachen en zei yaaaaaaa. Ze vinden het heel leuk dat je een paar woordjes Bahasa kent, het in ieder geval probeert en zo krijg je al snel kontakt, wel begint men dan meer tegen je te praten en ja, dan weet ik niet heel veel meer, maar dan meestal gaan we verder met wat Engels of al wijzend......
Na een dikke twee uur kwamen we aan het einde van het rijstveld, toen konden we kiezen voor een geasfalteerde weg naar beneden of bospaadjes die redelijk steil zouden gaan met keien. Drie maal raden welke wij kozen 🙄......... Nou daar had Toto niets teveel over gezegd, steil was het van tijd tot tijd en modderig ook en keien en rotsen lagen er ook een heleboel. De helpende hand was weer meer dan welkom om voor mij (zonder brokken) beneden te komen........
Uiteindelijk kwamen we beneden bij een tempel uit, nu helemaal stil en met een enorme Waringin boom in het midden. Dit is een heilige boom en zo’n boom wordt dan ook zelden omgekapt. Aan de grote boom tieren slierten wortels, die van de zijtakken van de boom neerhangen. De slierten groeien door totdat zij de grond raken en zoeken vervolgens hun weg dieper in de grond. Op die manier helpen ze de moederboom met voeden. Soms slingeren de lianen zich om de stam heen en lijken deze als het ware te wurgen, waardoor hij afsterft. Daarna groeit de boom, steunend op zijn vele wortels gewoon verder. Door de overvloed van dicht bijelkaar groeiende lianen krijgt de boom een zeer grillig aanzicht, dat het beeld geeft van spleten of geheimzinnige spelonken. In ieder dorp op het centrale dorpsplein, staat of stond een waringin. Onder deze boom kwamen de dorpsoudsten en notabelen bij elkaar om te vergaderen en recht te spreken. Een Waringinboom is vaak ingepakt met geruit doek, welke elke zes maanden vernieuwd wordt ten tijde van een ceremonie.Er waren twee tempels, de grote, voor de rijstroken en een kleinere voor de watergoden.
We liepen verder en kwamen toen via een poort in het dorpje Tenganan. Tenganan is een plaats in het zuidoosten van Bali. Tenganan ligt vier kilometer landinwaarts van Candi Dasa. De bewoners van Tenganan zijn Bali Aga. Ze leven nog volgens de oude regels van het animisme, van voor de opkomst van het hindoeïsme. In het dorp worden veel ambachtswerken gemaakt, waaronder manden en geweven doeken, de ikat doeken. Het dorp is langgerekt en bestaat uit een aaneenschakeling getrapte plateaus. Het verschil in hoogte en het plaveisel van keien zorgen voor een goede afwatering. De huizen zijn identiek en in het midden van het dorp zijn de openbare ruimtes. In hun geheel ommuurde dorp, dat vermoedelijk uit de 11e eeuw stamt, heerst een serene rust. Auto’s en scooters mogen het dorp niet in, het meeste geluid komt van de kraaiende hanen. Tussen alles door grazen grote, vredelievende buffels. De ‘Bali Aga’ zijn zeer behoudend en als je de tv’s niet meetelt, zou je je zo 100 jaar terug in de tijd wanen. In dit Aga dorp wordt nog een oude variant van de gamelan bespeeld, de gamelan selundingtijdens de eveneens zeer oude dans, de Rejang. De bewoners worden geacht alleen mensen uit het dorp zelf te trouwen. Omdat dat langzamerhand een probleem werd, zijn hier creatieve oplossingen voor bedacht. In Tenganan wordt de ingewikkelde weeftechniek gebruikt die dubbel-ikat genoemd wordt. Voorafgaand aan het weven worden de draden van schering en inslag geverfd. Dit gebeurt op een speciale manier, met natuurlijke kleurstoffen. Uiteindelijk ontstaat met de dubbel-ikat techniek een patroon met zachte overgangen. Vandaag was er een ceremonie, bezig, maar het was niet helemaal duidelijk waarvoor. Wij waren al een keer eerder in het dorp geweest en het is een prachtig dorp, alleen een nogal opdringerige man die ons bijna een dubbel ikat doek verkocht, verpeste het door zijn opdringerigheid....... Vandaag ook verder niet in de huizen/winkels geweest. Wel sprak Toto daar met een vriend van hem, die had een bambu stok over zijn schouder met aan beide kanten een mand met een haan erin, een gekleurde haan, geel en roze. Wij zijn niet zo heel erg fan van dat kleuren, maar is hier op Bali bij bepaalde ceremonies traditie, een beetje zoals wij eieren verven met Pasen.......☺️). Afijn, even later stond ik met de bambu stok op mijn schouder, inclusief twee hanen in een mand en nog iets later werd de gele haan eruit gehaald en kreeg in die in mijn handen........ Aan het begin van het dorp stond Donald met de auto op ons te wachten en zijn we moe, maar super voldaan van de prachtige trekking naar huis gereden. Daar verder vandaag kalm aan gedaan, ik heb nog de masseuse laten bellen en die was er binnen een paar minuten en ik heb weer genoten van een uurtje waarbij ik zelfs even in slaap viel. Mijn benen en rug heeft ze even extra aangepakt, want die voelde ik stiekem al wel een beetje.