Schoolbezoek Nyuthebel

Vanmorgen om 08:00 op de brommer opgehaald door Nonok en zijn vrouw Widia. Op naar het schooltje in Nyuthebel (spreek uit: Njoetebel). Hun zoontje zit daar ook op school, dat hoorden we van Nonok toen we hem vertelden dat we dat schooltje gingen bezoeken. Daarom wilden ze ons graag ophalen om mee te kunnen en voor ons leuker als met een taxi. Weekendtas voorop de scooter van Widia en up there we goooooooooo. Tis maar een minuut of zeven rijden, maar wel leuk door het bos......
Bij de school natuurlijk gelijk weer uit alle lokaaltje nieuwsgierige blikken waar we heen zouden gaan, de lagere school zit op hetzelfde terrein. De kleutergroep bestaat uit twee groepen, de kleuters van 5 en 6 jaar en de groep jonger dan 5 jaar, de pre kleuters. De twee groepen werden samen gevoegd en de kleuters werd uitgelegd wat er ging gebeuren. De jongens en de meisjes moesten apart van elkaar netjes in rijen gaan staan, waarom apart is ons niet duidelijk geworden. Toen begonnen met uitdelen en van bijna elk kind een Terima Kasih...... soms heel verlegen, soms heel luid hoorbaar, maar zo blij. Als eerste heb ik schriften met kleurpotloden uitgedeeld, daarna potloden, nog meer feest..... Ik zag ineens vanuit mijn ooghoeken dat de kinderen een voor een naar Rob liepen en hem gingen bedanken........ En toen als klap op de vuurpijl, loom armbandjes.... Ha, daar werden ze heel erg blij van, toen was er geen rij meer, maar stonden ze te dringen met hun armpje omhoog.... (dank aan de diverse kinderen en/of neefjes van collega's die de Armbandjes gemaakt hebben, super!!). Zelfs de juffen hebben een loom armbandje om en zaten de bandjes goed te bestuderen hoe ze gemaakt waren..... Ik geloof dat de smile van mijn gezicht ongeveer van oor tot oor liep.... Ook al voelde ik me gisteren en vandaag helemaal niet lekker, dit moment voelt zo goed! Ik had nog wat spulletjes over (wat knuffeltjes, wat kleurpotloden, wat schriften) en heb dat allemaal aan de lieve juffen gegeven om uit te delen. En toen zag ik nog een zakje met TT stickers liggen in mijn tas, dus nog een keer delen....... Inmiddels waren er van de lagere school ook wat kinderen komen kijken, die ook nog blij gemaakt met stickers en een paar loom armbandjes. Daar zullen in de klas wel wat jaloerse blikken gevallen zijn.........
Toen werd er nog een lied voor ons gezongen en daarna zijn we weer weggegaan, nadat we nogmaals door de leraressen bedankt waren.
We werden we door Nonok uitgenodigd om wat bij hun thuis te komen drinken. Nonok en Widia wonen met hun zoontje met een aantal familieleden in een groep huisjes bij elkaar. Alleen de meeste familieleden wonen de meeste tijd in Denpasar en zijn alleen met de ceremonies daar. Nonok vond het wel lekker om zo rustig te wonen zei hij. We werden gelijk goed in de watten gelegd (voor hen betekent het heel veel als je bij hun thuis wilt komen)( ik vind het een voorrecht om bij hun thuis te mogen komen). Koffie, cake met jam ertussen, krupuk en verse mango..... Koffie maar even (onopvallend) omgeruild met het bijna lege glas, van Rob, want denk niet dat mijn maag daar nu erg happy van zou worden...... Toen ze ons weer weg gingen brengen kregen we ook nog vier mango's mee, daar zo maar even verse fruitsalade en sap van laten maken hier bij Amarta.

Inmiddels ook al contact gehad met Anke, van de stichting Steunpunt Bali. Anke gaat nog een keer naar het schooltje in Seraya village en zal daar gaan kijken wat nodig is aan ondersteuning (op lange termijn) en dat zal ik later hier laten weten... Anke ontzettend bedankt daarvoor alvast.

Net voor de middag naar Pondok Bambu gegaan, Rob zou nog wat op de computer zetten bij Gerco en gelijk nog even lekker klessebessen met elkaar. Even samen gelunched met Gerco, Sheva, Gerard en Margreet, gezellig..... Nu even weer relaxen in ons huis en vanavond als afsluiter eten in Crazy Kangaroo... , met dezelfde groep. De koffers heb ik net zo goed als ingepakt en ook al kijken we uit om Tibor weer te zien, de rust die we genomen hebben deze reis heeft ons erg goed gedaan en zouden we nog best een poosje vol kunnen houden (maar aan alles komt een eind......).

Morgen naar Singapore, waar we nog twee dagen bij neef Marcus & zijn vrouw YY en dochter Alissa verblijven...... Ik weet niet of ik dan aan een verslag schrijven toekom, anders houden jullie dat tegoed als ik weer thuis ben......