Op pad

Dinsdagavond redelijk op tijd gaan slapen en ik moet zeggen, dat ik ook als een blok in slaap viel....... Toen ik wakker werd had ik verwacht dat het al licht zou zijn, maar toen ik op de klok keek........ ohw help, 02:16 uur en ik voel me klaar wakker, dat wordt nog een lang eind tot de morgen. Maar blijkbaar was mijn gevoel op dat moment anders dan de werkelijkheid, want ik ben zo weer weg gedommeld en toen ik wakker werd, was het dit 08:00 uur. Iets met toch de slaap hard nodig zijn. Vandaag begonnen met........., jawel een bordje heerlijke nasi goreng met verse sambal matah. Sambal matah is een sambal op basis van fijngesneden rauwe sjalotten, die op smaak wordt gebracht met fijngesneden rode pepers. Door djeroek poeroet (limoenblad) en sereh (citroengras) krijgt de sambal een hele frisse smaak. Genieten was het en zal het nog vaak 's morgens zijn de komende weken.
Vandaag ook Gerco, Sheva en Gerard weer gezien. Lekker zitten bij kletsen, was bijna alsof we niet weggeweest waren. Verder vandaag nog rustig aan gedaan, ondanks dat we allebei goed geslapen hadden, toch de moeheid nog wel een beetje in ons lijf. Dingen op papier gezet wat we wel zouden willen zien/doen en naar Donald gestuurd. Hij gaat kijken welke dingen gecombineerd kunnen worden op een dag. Donald gaat ons ook naar Lovina brengen, dus dat is ook weer lekker relaxed, kunnen we onderweg ook nog wat dingen doen en het is gezellig.
Van Rita (de fokster waar Darah en Nanou nu logeren) een berichtje dat beiden het goed doen, vooral Nanou speelt en rent zich helemaal moe, maar moet zich ook flink aanpassen in de roedel....... Nanou was een beetje begonnen met puberen en wilde Darah de laatste paar weken nog wel eens afsnauwen. Nou daar houden wij niet zo van en we probeerden dat gelijk aan te pakken, maar in hondentaal werkt dat veel beter. Nu maar hopen dat ze alles wat ze nu in de roedel leert straks thuis ook nog weet 🙄🙄.
Vanmiddag ook mijn eerste massage gehad en oei ai die was best sakit (pijnlijk/auw) af en toe, vooral mijn nek en schenen, oi oi....... Maar wel ontzettend lekker en goed voelt het. Ongelooflijk hoe die kleine handen je zo aan kunnen pakken en denken dat het zachte poezelige handjes zijn? nou dat geldt zeker niet voor allemaal, dus gelijk ook een soort van scrub erbij gehad....... Maar deze massage was niet om bij weg te dommelen zeg maar, dan moet je daar echt om vragen ;-).
Vanmiddag verder het boekje van Anne uitgelezen, ik die al in geen jaren meer een boek gelezen had, heb 'm nu ademloos in één dag uitgelezen. Met tranen over mijn wangen onder de palmboom heb ik zitten lezen. Herinneringen kwamen bij me los, er waren zoveel herkenningspunten, overeenkomsten en door Anne haar verhaal herkende ik foto's die Rob mij destijds toestuurde per militaire post. Kippenvel had ik omdat er ook het besef was hoe dichtbij Rob zat, wat Rico is overkomen.......... Vanavond heb ik een kaarsje hier gebrand..........., voor Rico en voor zijn moeder Anne en Henk.
Morgenmiddag komt Ika een dagje, mijn Indonesische "zusje". Helaas lukte het maar voor 1 dag deze keer. Ohw en vanmiddag even in een winkeltje hier vlak naast huis geweest, ik loop naar binnen en de verkoopster zegt "hello miss from Holland staying in Pondok Bambu"........ Tja, ik geef toe, kom er elk jaar wel een paar keer. Vandaag een mooie sarong en een sarong/omslagdoekvoor bij het zwembad gekocht en de kaars voor Rico, Anne en Henk.

Donderdag 13 december, het is weer bewolkt vandaag, maar wel gelijk om 09:00 al 29 graden. Rob vind de bewolking wel lekker zo, ik heb liever wat weer afwisseling met de zon. Hier op het terras voelt het minder klam aan omdat er bijna altijd wel een lekker zee briesje staat. Maar zodra je aan de voorzijde de poort uitloopt en door de straat gaat wandelen, dan breekt na drie meter het zweet je overdwars uit. 
Ons gebruikelijke ontbijt gehad en lekker turen over de zee....... Daarna ben ik even naar Donald gelopen en onder een kop thee hebben we even wat dingen doorgesproken om te gaan doen. Schooltjes wordt waarschijnlijk na oud en nieuw, omdat ze morgen de rapporten krijgen en dan twee weken vrij zijn. Ik dacht dat ze een week later vrij zouden krijgen, hmmmmm nouja dan in de laatste week. Veder even rond gekeken bij Donald op het erf, hij en zijn familie zijn heel druk bezig met uitbreiding en guesthouses maken, ik moet zeggen, smaak heeft hij, het ziet er erg mooi uit. Er komt ook een soort van theetuin bij, waar je heerlijk kunt zitten en wat drinken of kleins eten. Grootse plannen, mooi om te zien......... Bij Donald stond een grote boom met vruchten erin, ik had ze al wel eens gegeten, maar wist niet meer hoe ze heten. Jambu air heten ze, ook wel waterappel genoemd. Het is een hele knapperige vrucht (als een appel), maar ook een beetje bitter, beetje wrang, gewoon een beetje anders. 
Daarna vertrok Donald naar het vliegveld om Ika op te halen en om 16:00 was ze bij Pondok Bambu. Super om haar weer te zien, helaas maar voor 1 dagje, morgenavond moet ze terug naar huis vanwege werk afspraken. Morgen gaan we gezellig een dag op pad met ons drieën en Donald en brengt Donald haar tegen de avond weer naar het vliegveld. Vanavond in het restaurant aan de overkant een hapje gegeten en kregen we een dansshow van 2 jonge Balinese danseresjes (zie video en foto's).

Vrijdag 14 december:
Vanmorgen redelijk op tijd gegeten, natuurlijk met ..............😃 en om negen uur zijn we bij Donald in de auto gestapt. Onder lekker geteut zijn we naar de tempel Pura Lempuyang Luhur gereden, ongeveer een uur vanaf Candidasa. Donald wilde op tijd gaan omdat het tegen de middag meestal vrij druk wordt bij de tempel en je dan een heel eind (steil) omhoog moet lopen. Wij konden tot bovenaan rijden, daar allemaal onze sarong met selendang aangetrokken (is verplicht) en nog een vrij steil stukje omhoog gelopen. Onderweg kwamen we locals tegen die met een ceremonie bezig waren, ze zagen er prachtig uit en allemaal zo vriendelijke groeten of een praatje maken.
               De Pura Lempuyang Luhur is een prachtige, maar kleine tempel op de Seraya heuvel in het noordoosten van Bali. Een Pura is een Balinese hindoe-tempel en het is de plaats voor aanhangers van het Balinese hindoeïsme in Indonesië, waar men gaat bidden. De Pura Luhur Lempuyang is één van Bali's negen belangrijkste tempels en is van grote betekenis voor de Balinese cultuur en religie. Dus je zult er vaak Balinese families zien van het eiland, die een bezoek in volle ceremoniële kledij brengen en met grote manden met voedsel boven hun hoofd balanceren. Dit met het doel om de zegen te krijgen van de priester in de tempel op de top van de heuvel.
Het is niet zo gemakkelijk om de plek van de tempel te bereiken, want is bekend, dat je 1700 treden moet klimmen om de tempel te bereiken. Sommigen noemen deze tempel dan wel eens "De tempel van 1000 treden". Om het te bezoeken moet je er ongeveer 2 uur voor uit trekken. Zodra het je lukt om boven te komen, zul je geen spijt van alle inspanningen hebben, want de tempel is echt mooi en het heeft een grote verscheidenheid aan interessante waarden van de Hindoe-religie. Het gehele tempel complex bestaat uit zeven tempels waarvan de hoogste op 1058 meter hoogte ligt. Het is voor de bezoekers van het tempelcomplex verplicht een sarong te dragen. Onderaan de heuvel vind je: de Pura Penatara Agung Lempuyang. Dit is de mooiste tempel om te zien. Alleen de linker en de rechter trap mogen door de bezoekers van de tempel gebruikt worden. De middelste trap is voor de goden en de priesters bij speciale ceremonies. 
Een smalle, geasfalteerde weg stijl omhoog brengt je naar de tweede tempel Telaga Mas Tempel. Een smal pad brengt je verder naar de Mas Tempel, Lempuyang Madya Tempel, Puncak Bisbis Tempel, Agung Lempuyang Markt en dan pas zul je de hoogste en meest opvallende tempel te bereiken: Lempuyang Luhur tempel.
De tepel wordt ook wel "the gate to heaven" genoemd, dit vanwege de twee grote zuilen waardoor je kunt kijken en bij helder weer de vulkaan Agung kunt zien. Tussen deze twee zuilen kun je foto's maken en daarvoor moet je in een rij gaan staan, zodat je er zeker van bent er alleen op te staan. Wij hebben ook achteraan gesloten, maar ondanks dat het nog niet super druk was vloog het zowel Rob als Ika aan en hebben we besloten weer naar beneden te gaan. Dit was bij de eerste tempel. Donald had al gezegd dat we vandaag niet de 1700 treden sowieso niet zouden doen, dat het daar te warm voor was. Toen we weer bij de auto waren kan ik jullie vertellen dat het zweet bij ons allevier goed los was, pfoe wat is het heet en vochtig weer. Even flink aangevuld met water.
Een kwartiertje weer in de auto en uitgestapt bij het waterpaleis van Tirtaganga, het is gebouwd op de plek van een heilige bron, iets van de hoofdweg, en is eigenlijk meer een watertuin, een mengeling van terrassen, vijvers, leuke struiken, water dat borrelt uit de mond van gebeeldhouwde waterbuffels en nimfen, en een vijver vol flitsende oranje en witte karpers. De koning van Karangasem liet in 1948 zijn waterpaleis bouwen. Het was de laatste radja van Karangasem. 
Het paleis is eigenlijk meer een watertuin, een mengeling van terrassen, vijvers, leuke struiken, water dat borrelt uit de mond van gebeeldhouwde waterbuffels en nimfen. Er zijn op verschillende plekken heilig water die een verschillende betekenis hebben zoals heilig water voor lichaam en geest. In twee van de hogere gelegen baden mag je zelfs zwemmen. Tegenwoordig wordt het door de lokale bevolking gebruikt om te baden en te zwemmen.
Daar heerlijk rondgelopen en in het gras gezeten, mooie en gekke foto's gemaakt en even gewoon lekker zijn......... Donald vertelde dat toen we op een terras stonden wat hoger lag, dat dat een plaats was om te herinneren aan de drie waardes in leven, te weten de goden, de mensen en de demonen. Als je in het midden van het terras stond, dan stonden die beelden allemaal om je heen en was je in evenwicht met alles.
Een heleboel foto's verder weer een 20 minuten gereden en gestopt bij restaurant Bali Asli. Een geweldig restaurant welke aan een zijde geen muur heeft en je zo uitkijkt op de mount Agung. Het is een rustig restaurant met maar weinig tafels en we hebben inmiddels ervaren dat je er fantastisch kunt eten en aan alles is zoveel aandacht besteed, qua smaak en combinaties........ Als welkomsdrankje kregen we bijvoorbeeld een drankje van Salakfruit, welke gekookt was met steranijs, kaneel en daarna gemixd met soda en een stengel suikerriet. Donald vertelde dat hij dat vroeger als kind altijd kreeg om op te kauwen, ipv snoepjes en inderdaad even kauwen en je had een lekkere zoete stengel.
Je kunt bij Bali Asli alleen lunchen, maar geloof me, het komt overeen met avondeten als je neemt wat wij hadden. Wij hadden gekozen voor een mix van alles en na een heerlijk kippensoepje met dun gesneden jonge papaya, werden de gerechten geserveerd op een grote bambu schaal met banaanblad. Allevier heerlijk zitten smikkelen en smullen. Als toetje kregen we vers fruit, zoeter dan zoete mango, djambu batu (heerlijk fris), cassave en pompoen hapjes. Meer dan zalig en met volle tummy's tijd om naar huis te gaan, want Ika moest nog door naar het vliegveld om terug naar huis op Java te gaan. Jammer dat het zo kort was, maar wat super gezellig dat we elkaar weer gezien hebben. Bij Donald thuis nog even thee gedronken en daarna zijn Rob en ik de straat over gestoken naar huis en Ika en Donald op weg naar het vliegveld.
Halen we de sleutel van onze kamer op, zegt de staff "de masseuse was hier hoe laat je wil". Uhm nou, okee, we hadden niks afgesproken, maar doe maar over een uurtje, kan ik even douchen en dan even heerlijk gekneed worden. Viel ik bijna in slaap, ineens een knetter harde knal onweer, en wakker was ik weer, haha....... Nu is het inmiddels donker geworden, het rommelt nog steeds en wij zitten lekker aan een sapje, want eten hoeft vandaag niet meer.......
LiefZzzz van ons