We zijn er.........

Maar dat ging niet zomaar, daar ging heel wat voorbereiding aan vooraf........ Al een poosje bezig met bedenken wat allemaal mee moest (en misschien ook wel juist, wat niet.......). Vorige week de koffers ingepakt en zelfs met de Hollandse verzoek souvenirs zaten we ruim beneden de kilogrammen die we mee mogen nemen........ En nee, ik ben toen niet nog meer kleding erin gaan doen, want als het puntje bij het paaltje komt, dan komt er altijd weer kleding mee terug die niet eens gedragen is. Vrijdag naar Limburg getogen, op naar Nederweert, vreselijk weer, maar muziek aangezet en flink meezingen (arme Darah en Nanou). In Nederweert woont de fokker van Darah en kunnen de honden naar hartelust heerlijk rennen en spelen met hun honden en gezellig met z'n allen bij elkaar slapen (voor de rust van alle honden, Nanou gewoon zoals altijd lekker in de bench). Nanou was gelijk aan het rond sjezen door de weides, heerlijk om te zien. Wel altijd weer even slikken om weg te gaan, ook al weten we dat ze het er heerlijk hebben. Thuis gekomen lekker saampies koffie  

gedronken en begonnen met de laatste dingen in huis en daar hebben we morgen ook nog een dagje voor. Alle bedden en mandjes nog even gewassen, is toch lekker als we straks allemaal weer thuis zijn...........

Zondag om een uur of één de koffers in de auto gezet en heeft buurman Jacob ons naar het station in Almelo gebracht. Voor de oplettende lezers onder ons, ja ik had het tasje al omgedaan en niet op de achterbank gelegd ;-) Met een bakje capucino in de trein naar Schiphol gehobbeld en daar via de hal naar het CitizenM hotel gelopen, dat ligt echt net buiten de hal. Voorgaande jaren hadden ze een buffet, maar dat was nu niet meer. Je kon nu kiezen uit een beperkt aantal gerechten en dat hebben we gedaan, Rob de Coq au Vin en ik een heerlijke garnalen curry. Niet al te laat naar bed, maar op de een of andere manier slaap ik meestal niet al te goed de nacht voor vertrek. Nouja, hier nog tijd genoeg voor om bij te slapen ( of was er nu iets mee dat dat helemaal niet zo werkt, nouja, alleen het idee al voelt goed).

Maandagmorgen om 07:00 uur de wekker en wij naar de vertrekhal. De koffers afgegeven bij de balie van Singapore Airlines en door naar de security check. We mochten allebei redelijk snel door, heerlijk. Bij het restaurant van Jamie Oliver ontbeten, allegemachies wat een prijzen worden er op Schiphol gerekend, maar gelukkig smaakte het heerlijk. Daarna door naar de gate, een busgate, wij wisten beiden niet dat we die op Schiphol hadden, maar ja, vooral voor de EasyJet vluchten e.d., maar soms ook voor intercontinentale vluchten. Vanuit de gate moesten we een klein stukje naar de bus lopen en het zou Holland niet zijn  als het niet juist op dat moment giga begon te regenen, hop hop snel de bus in (je kon wel een ubercharmante regencape krijgen, maar zover was het nu ook weer niet en bikkels als we zijn......... Het was inderdaad een flink eind over de luchthaven (naar de andere kant van de snelweg) en daar konden we koninklijk het vliegtuig via de trap betreden. Wij kwamen als eerste aan boord, bijzonder op deze manier. Goede vlucht naar Singapore gehad, zelfs een poosje geslapen, dat scheelt weer een paar uur. Daarna door naar Bali en ook dat ging vlekkeloos. We hadden dit keer alleen allebei een koffer mee en niet ook nog een koffer met kinderschoolspullen, dat scheelt echt een hoop gesjouw en we hadden geen controle daardoor, want die tas met schoolspullen moest altijd gecontroleerd worden. Hup richting de uitgang en gelijk zagen we boven iedereen uit Donald al staan zwaaien, " welcome home" riep hij.......... Als Donald begint te teuten, dan stopt dat niet zomaar meer, haha, dus het was een gezellige boel in de auto, al rijdend naar Candidasa. Met het verkeer van hier toch een dikke anderhalf uur.

Bij Pondok Bambu werden we gelijk ontzettend hartelijk ontvangen door de staff. "Hee Aletta en Rob " how are you?". Heerlijk buiten aan het water gaan zitten en onze eerste zonsondergang gehad, er gaan er vast nog meer volgen...... Komende dagen gaan we met Donald even wat uitstippelen qua dingen doen en schooltjes bezoeken. Vanmiddag ben ik begonnen met het lezen van het boekje "in de voetsporen van Rico" geschreven door AnneDoldersum. Rico zat net als Rob in Cambodja in dezelfde periode, in dezelfde plaats en is daar door een noodlottig ongeval omgekomen........ Tranen biggelden over mijn wangen, tranen van herkenning in heet veel dingen. Ik wilde eigenlijk door lezen, maar doe het toch maar in twee of drie keer. Het klinkt misschien gek, dat ik tranen krijg bij het lezen en toch graag verder wil lezen, maar dat heeft met een stukje herkenning en verwerking en acceptatie te maken......... Bedankt Anne voor het schrijven van het boek, XX  Donderdag komt Ika hier een dagje en morgen zien we Gerco en Sheva weer, heerlijke vooruitzichten. Het is hier in inmiddels 20:33 en ik denk dat wij niet heel laat zullen liggen, op naar morgen, naar een nieuwe dag die we uiteraard gaan beginnen met nasi goreng met verse sambal matah.........