Verhuizen

Vrijdag 21 december

Laatste ontbijtje op Pondok Bambu, laatste blik over de zee (voor nu dan) en de koffers al bijna ingepakt. Om 10:30 uur komt Donald ons ophalen, dus we drinken nog even wat met Gerco en Sheva en een ander stel wat in het huisje naast ons zat. Ruim op tijd is Donald er en alles wordt richting de auto gebracht. Wij hebben voor nu afscheid genomen en op naar ons nieuwe huis in Lovina....... We rijden niet rechtstreeks naar Lovina, maar gaan onderweg nog wat dingen bekijken en ergens lunchen 🤗. Donald verteld dat we eerst via Klungkung zouden rijden, naar de watertrappen/stuwdam Wisata Kali Unda. We waren op een paar locals na, de enigen. 3 jonge mannen zaten zich te wassen in de kali (rivier) en een vrouw en twee mannen kwamen offeren bij de rivier. De achterliggende gedachte is zo vertelde Donald, dat alles van boven komt en als je je offers met de rivier meegeeft, dat alles dan in de zee terecht komt (en zo het leven weer in balans is). Ik vind de gedachten achter veel gebruiken heel mooi, voor ons zijn ze nooit (meer) haalbaar omdat wij totaal niet zo leven. En zo overtuigend als ze hier doen zou ook niet hoeven, maar een beetje zou alles er volgens mij wel een stuk vrediger en ontspannender doen uitzien....... Rob en ik zijn een stukje de watertrap opgelopen zodat Donald een foto kon maken, gelukkig kreeg ik een hand van Rob, want glibberig was het er af en toe wel 🤗. We hebben daar nog even lekker onder de Pondok gezeten en zijn daarna weer verder gegaan, nog een flinke weg te gaan en anders redden we het niet eens voor donker.... Onder het rijden verteld Donald veel, teveel om allemaal te onthouden, teveel ook om allemaal op te schrijven, maar dat kan ook niet meer omdat ik het toch niet allemaal onthouden had 😉. We rijden een mooie groene route en komen door diverse plaatsjes, overal zie je dat ze druk in de weer zijn met versieringen voor Galungan. Dit begint (dit jaar)op 26 december en eindigt op 5 januari, deze periode zal bol staan van hele grote en kleinere ceremonieën. Waar het precies over gaat zal ik later deze week nog beschrijven. Maar de dag voor Galungan moet voor ieder huis een "penjor" staan, dit is een lange bambu stok die in de top iets gebogen is en deze top wijst naar de weg. Hoe je de penjor versiert hangt af van wat je te besteden hebt, het jan variëren van 50.000 roepia (€ 3,00) tot wel 5 miljoen roepia (€ 300,00). Ik heb het voorgaande jaren ook wel eens geschreven, maar het offeren daar gaat heel veel geld naar toe. Soms wel de helft van wat men verdient....... Nu is het met offeren wel zo, dat het eten wat je offert, je na de ceremonie weer mee mag eten op zelf op te eten, ja ook dat klinkt eerst een beetje gek, eerst offer je het en daarna pak je het weer terug. Maar ze geloven hier dat je met het offeren het goede laat zien en omdat dat vanuit het hart gedaan wordt, mag je daarna je eigen offer weer pakken en zelf opeten of delen, waardoor je dus eigenlijk dubbel goed doet: en het offeren en het delen. Het laatste jaar zijn ze op Bali druk bezig met het project "Trash Hero". Het is een wereldwijd project en is opgezet om de overlast van plastic tegen te gaan. Plastic is op Bali ook een groot probleem, al zolang plastic er is, wordt het door iedereen van zich af gegooid (net als daarvoor met de kartonnen of papieren verpakkingen, alleen met dat verschil dat plastic natuurlijk niet vergaat). Elke zondag worden er op diverse plekken bijeenkomsten gehouden, waar men dan gezamenlijk plastic gaat ruimen (en daarna wordt het opgehaald). De ene keer een strand, dan een stuk bos en een andere keer in een dorp. Het plastic wordt daarna gesorteerd en zoveel mogelijk gerecycled en daarna in diverse vormen als bouwstenen (huizen, afscheidingen etc) gebruikt. Ook verkopen ze bijvoorbeeld alu waterflessen, die je vervolgens overal ter wereld gratis kunt bijvullen (ik heb er één gekocht). Op school wordt voorlichting gegeven in de hoop dat een volgende generatie al veel bewuster met plastic zal omgaan. Wij zagen al een verschil toen we de apen gingen voeren, de nootjes zaten in plastic zakjes en op een gegeven moment had een van de aapjes een zakje weten te pakken. De verkoopster gaf toen de aap een nootje en pakte het zakje af, een paar jaar geleden had ze het aapje gewoon laten lopen met het zakje. Ik vroeg Donald of er op de scholen ook al voorlichting wordt gegeven over sparen, zodat ze leen dat het goed is dat je ook wat op je rekening hebt staan en niet alles aan offers brengt. Donald zei dat het later wel wat verteld wordt, maar nog niet echt vanaf jongs af aan...... misschien een goed punt na het plastic bewustwording...... Goed dit werd stiekem alweer een heel verhaal, ik had het over de penjor 😃. De penjor is het symbool van het goede (dharma) boven het kwade (adharma). Galungang viert de terugkeer van de Balinese goden en voorouders naar Bali. Balinese families verwelkomen en vermaken de goden met gebeden, offers, en het houden van ceremonies, waarbij de innerlijke en uiterlijke energie op het eiland wordt gereinigd en weer in evenwicht wordt gebracht. Galungan duurt tien dagen, waarbij ook Barong dansen van tempel naar tempel in de verschillende dorpen worden gehouden. De echte oorsprong van het Galungan feest is nog steeds een mysterie, maar in principe symboliseert het feest de overwinning van het goede op het kwade. Tijdens het festival staan op het hele eiland lange bamboestokken genaamd “Penjor” – die meestal versierd wordt, moet iig een kokosnoot, banaantjes, rijst en bloemen hebben en staat altijd aan de rechterkant van elk huis. Bij elke ingang zal men ook een klein bamboe altaar plaatsen, meestal op de penjor (iedere 210 dagen wordt Galungan gevierd). Na ongeveer een uur rijden (snelheid meestal zo rond de 40 k/u), komen we bij de "Pura Tirta tempel", een hele grote tempel en heel heel veel auto's op de parkeerplaats. Rob twijfelt of hij daar wel heen wil, want hij lijkt gigantisch druk. Donald zegt dat je altijd weg kunt, of een stil plekje kunt vinden, let's hope so 🤗. We moeten een sarong aan en daarna kunnen we naar binnen. Daar zien we heel veel mensen, waarvan de meesten locals zijn die bezig zijn met een ceremonie (of aan het wachten zijn, want daaruit bestaat de helft van de ceremonie weet ik inmiddels uit ervaring. Wat zien ze er toch prachtig en kleurrijk uit, wij houden ervan. We zien een hele rij jonge dames op een muurtje zitten en Donald roept wat tegen ze, waarna ze naar mij kijken. Of ik tussen ze in mocht zitten, zodat Donald een foto kon maken. Nou gelijk schoven ze allemaal een klein stukje op en ik mocht ertussen in komen zitten. Superlief meiden, maar op dat kleine plekje gaat mijn pantat (bips) niet passen. Ik er toch maar tussen geplopst, hilariteit alom natuurlijk, zowel bij hen als bij mij. Op hetzelfde pleintje begon een groep jonge mannen in prachtige kostuums een dans op te voeren (misschien nog wel even een paar keer oefenen om wat meer gelijk te gaan, maar het zag er prachtig uit). Daarna de vrouwen, zo flexibel als ze zijn, de handen, vingers en voeten gaan alle kanten op. Genoten van hun show. Verder gelopen kwamen we langs de bron met heilig water, daar kun je een je laten zegenen, door in een bepaalde sarong langs alle bronnen te lopen door het water en dan je hoofd daaronder te steken, op twee na, die zijn voor crematie zegeningen. Wij hebben dit niet gedaan, omdat dat best een hele tijd duurt en het daar nu ook te druk voor was. Achter de bron was een ceremonie bezig en was het heel druk met de locale bevolking. Op die pleintjes mochten wij nu ook niet komen, wel vanaf daarnaast kijken. Naast deze tempel staat op een heuvel het paleis van Soekarno, dit wordt tegenwoordig als overheids gebouw gebruikt en voor het verblijf van belangrijke gasten. Daarna lunchen bij een warung vlak naast de tempel. Dit was echt een restaurant, met allemaal kleine pondokjes met daaronder water. Hierin stonden echter geen tafel met stoelen, maar zat je op de grond, wij toch maar voor stoelen gekozen met uitzicht over het rijstveld. Het eten was helaas niet zo lekker als bij de eenvoudige warung eerder deze week, maar wel ongeveer 5 X zo duur 🙈. Het was niet vies, maar veel te doorbakken allemaal, beetje zonde. Weer in de auto en nu was het nog ongeveer drie uur rijden naar Lovina zei Donald, oeps........ Via de weg naar/door Kintamani Eden we gewoon de regen in. Het werd heel donker en op een gegeven moment zagen we bijna niets meer om ons heen, flinke regen en damp. Het uitzicht op mount Batur en like Batur viel daardoor ook letterlijk in het water. De omgeving van Kintamani staat bekend als mandarijnen streek, duizenden boompjes hebben we gezien, helaas geen foto, nee echt niet 🙄. Om ongeveer 17:15 uur kwamen we in Lovina aan en reden we het steegje in waar aan het einde Sawah Lovina ligt. We stapten uit en ik hoorde Alettaaaaaaaaaaaaa en kreeg een ontzettend dikke knuffel van een van de dames, ze had mijn naam bij de boeking gelezen en herkende me van vier jaar geleden. Rob kreeg ook een heel warm welkom en ze vertelde er gelijk bij dat we de enigste gasten zijn. Whoepwhoe, heel Sawah Lovina voor ons alleen, van de zes huisjes alleen die van ons bezet, zwembad voor ons alleen, zaaaaaaaaaaalig. Rob zei tegen haar "sorry for you, but I like the quiëtist-nest. Heerlijk gedouched en daarna hebben ze zalig voor ons gekookt, voor Rob garnalen in bananenblad gegrild met rijst en voor mij Soto Ayam (Indische kippensoep). Nog even een blik bij het zwembad geworpen en daarna even met mamma gebeld, die was helemaal verrast toen ze mij hoorde, heerlijk om elkaar even te horen........ Om 20:30 uur konden we onze ogen niet meer open houden en zijn we lekker gaan tiduren (slapen).

Zaterdag 22 december

De apen waren druk vannacht, een keer of drie denderden ze over ons dak. De dag begonnen met......... klopt, Nasi goreng en fruitsalade. Nasi goreng stond hier niet op de kaart als ontbijt, maar we wisten van de vorige keer dat we gewoon konden vragen en dat dat dan geen probleem is. Daarna een ronde door de prachtige tuin hier, allebei met ons fototoestel, dus het aantal is alweer flink gestegen vandaag, haha...... Daarna lekker bij het zwembad gaan zitten om niet veel later erin te liggen en er bijna niet uit zijn geweest, alleen even om te lunchen. Inmiddels is het hier 17:00 uur en zitten we lekker onder de pondok voor ons huisje, ik denk dat ik zo maar even ga vragen of ze de ............. masseuse willen bellen🤗. Rob is lekker muziek aan het luisteren en de foto's aan het bewerken. Ik krijg net een foto van hem door dat ik helemaal in een deuk lig omdat ik (bijna) niet met mijn billen tussen die meiden inpas, ik zal hem erbij doen. Het weer is hier afwisselend, zonnig, dan weer bewolkt, het rommelt steeds een beetje, maar wel warm met 32 graden. Wij houden het nog wel even vol. Heel veel liefZzzzz van ons