Terug bij Amarta

Gistermorgen werden we opgehaald door Wayan en zijn we naar Senkidu (bij Candidasa) gereden. Mooie weg, met veel rijstvelden en ander groen. Een uurtje later waren we bij Amarta en werden we enthousiast begroet door Wayan Nonok, een van de werknemers bij Amarta. Met Nonok hebben we ook geregeld contact via Facebook......, altijd leuk. We kregen een lekker welkomsdrankje, een sapje met verse gember en stukje snakefruit erbij in..... Heerlijk! Toen vertelde Nonok ons dat het management is gewijzigd en dat een aantal van de oude staff leden zijn meegegaan naar het nieuwe hotel. Dat is fff jammer, want hadden ook hen graag weer ontmoet/gesproken. Maar een aantal mensen die twee jaar geleden net bij Amarta werkten en heel bleu waren, zijn nu veel opener, spreken al veel beter Engels en willen graag een kletspraatje met ons maken. De afspraken met Rob zijn ook al gemaakt, want ze willen graag muziek van Rob hebben, haha. Ze zullen usb-sticks meenemen, ben benieuwd.
Daarna eerst even naar onze kamer, degene die we hier altijd hebben en alles uitpakken. Daarna is Rob heerlijk gaan snorkelen, het huisrif is hier ook weer voor de deur. Ik heb de taxi gepakt en me naar Candidasa laten brengen, daar bij Pondok Bambu mijn medicijnen opgehaald (en gelijk ingenomen) en mijn tas met schoolspullen. Daarna weer terug naar Amarta. Rob lag nog in het water toen ik terug kwam. Ik heb ook mijn zwemspul aangedaan en ben het zwembad ingegaan, een heerlijke infinitypool die uitkijkt over zee en ik dus mooi naar Rob kon turen (of was het gluren). Daarna samen nog een tijdje lekker gedobberd.
S avonds gegeten en niet al te laat naar bed. Goedemorgen, heerlijk geslapen vannacht, met het geluid van de zee op de achtergrond en dat van een heleboel dieren aan de achterzijde vanuit de kampong (honden, kippen, hanen en ik weet niet wat nog meer, wil het soms ook niet weten afgaande op het geluid). Op naar het ontbijt, wilden graag nasi goreng, maar helaas was geen rijst over, dan maar wat anders. Na het ontbijt werd ik opgehaald door Nenga, op de brommer. Wij via een prachtig weggetje naar Ngis, het eerste kleuterschooltje van vandaag. Hier in Ngis hebben we twee jaar geleden het schoolpleintje laten bestraten en speeltoestellen laten maken. Toen we aan kwamen lopen was het pauze en je zag overal nieuwsgierige blikken vandaan komen. Waar gaan ze heen, waar gaan ze heen? Toen de kleuters doorhadden dat we voor hen kwamen, werden ze lekker uitbundig, ineens op de speeltoestellen, lachen etc. Daarna riep de juf iets en ineens stonden ze allemaal stil en toen gingen ze me een voor een een handje geven en goedemorgen wensen. Toen de klas in en werden er diverse liedjes gezongen. Toen ook kregen ze door dat ik de persoon was die op de plaquette stond en weer Terima Kasih :-). Na het zingen heb ik gevulde etuis uitgedeeld en die werden met enthousiasme aangenomen, evenals de knuffelbeersleutelhangers daarna. Toen met zijn allen buiten op de foto (alle foto's zijn niet even duidelijk, door de felle licht inval in het lokaal en door een dikke vieze veeg op mijn lens)(vanaf morgen is alles weer duidelijker).
Inmiddels was Patrick ook bij school aangekomen (hij zit ook in de stichting waar we eerder al mee samen werkten en woont hier op Bali). Nog even gekeken wat er nodig zou zijn, en dat zijn twee kasten, voor boeken en schriften.
Daarna zijn we met ons drieën naar het kleuterschooltje in Nuyghtebel (spreek uit als njutebel) gereden. Daar waren de kinderen al naar huis helaas, maar wel even rond gekeken en gevraagd waar behoefte aan is. Hier ga ik potloden, schriften en schetsboeken voor kopen en volgende week met Nonok brengen, want zijn zoontje zit daar op school. Vandaag ook kleding aan Nonok gegeven voor zijn zoontje, spijkerbroeken en shirts, was hij erg blij mee (bedankt Miranda Patty). Klaar met inventariseren en op naar Amlapura op zoek naar kasten. We hebben twee kasten gekocht en die worden morgenochtend afgeleverd op het schooltje in Ngis, die foto's volgen morgen. Op de terugweg moesten we Patrick zijn zoon ophalen uit school, maar dat was nog te vroeg, daarom even koffie drinken bij een restaurant net buiten Amlapura, Bali Asli. Onderweg moesten we nog even wachten, bleek er net een crematie ceremonie te zijn afgelopen, even wachten maar......
Wat een superstek, via een trap omhoog, je stapt de deur door bij Bali Asli en voilà een prachtig openlucht restaurant met uitzicht op de mount Agung. Het restaurant is wel overdekt, maar aan een kant helemaal open, met allemaal leuk zitjes, allemaal met uniek uitzicht. De eigenaresse (een Australische) kwam nog even bij ons kletsen. Zij heeft eerder in een groot mooi hotel vlakbij Candidasa gewerkt en drie jaar geleden dit stuk grond gekocht en dit neergezet. Patrick zei dat ik zeker even naar het toilet moest gaan, nu doe ik dat meestal wel even, maar nu werd ik wel heel nieuwsgierig, want wanneer wordt je nou geadviseerd om naar het toilet te gaan? Nou hop dan maar, deur open en heb ik vanaf de wc gewoon nog steeds uitzicht op de prachtige mount Agung, ook hier ontbreekt gewoon de buitenmuur. Geweldig!! Je blijft er gewoon wat langer door zitten....
Toen Patrick zijn zoon opgehaald en daarna terug naar huis, wat een drukte zeg, allemaal vrachtwagentjes op de weg, waardoor we sommige stukken maar 30 konden rijden, echt pelan pelan.
Toen ik thuis kwam had rob net (late) lunch besteld en ik meegedaan. Daarna weer achterop de brommer bij Nonok! die me naar Dasa Wana heeft gebracht. Daar had ik een afspraak met Anke van der linden van de stichting brillen voor Bali. Ze was ontzettend blij met de brilmonturen die door Diekman optiek uit Vroomshoop beschikbaar zijn gesteld. Door omstandigheden doet Anke op dit moment even geen metingen, maar Roy komt in december en gaat dan drie maanden weer metingen doen bij de kinderen uit groep 4,5 en 6. Ze gaan dan de scholen langs met een test(bord) en aan de hand daarvan doen ze een meting met de apparatuur die bij Jembetan Senang staat. Daarna kan er een montuur worden uitgezocht en worden er glazen ingezet bij een optiekzaak in Amlapura. Foto's van het aanmeten zullen nog volgen.
Vanavond lekker hier bij het restaurant gegeten, Rob sate en ik heerlijke Soto Ayam. Nu fris gedouched het dagboek bijwerken, foto's plaatsen en daarna lekker slapen.